Van hokjes naar puzzelstukjes

Vandaag spreek ik met Bas Geerdes, medisch manager bij een van Nederlands kennisinstituten: Integraal Kanker Centrum Nederland. 

Bas is een bijzondere man. Hij is iemand die een bepaalde rust uitstraalt én wezenlijk anders kijkt. Hij wil mensen bescheidenheid leren, hij gelooft in werkelijk SAMENWERKING en hij weet dat dat begint met openstaan voor een ander. Een ander persoon. Een andere manier van doen. Een andere kijk.

Een echte puzzelstukjes-denker dus. Het was me een waar genoegen om dit terrein in de zorg met hem te bespreken.  Ik heb een hoop geleerd over wat er allemaal met de data gebeurt die dit instituut verzamelt en hoe dat effect heeft op de samenleving.  Bijvoorbeeld het starten van een campagne om zonnebanken te verbieden, omdat de data uitwijst dat huidkanker de meest groeiende vorm van kanker is.

Maar ook helpt het instituut bij patiënten die genezen zijn maar moeite hebben met het afsluiten van een levensverzekering doordat verzekeraars het risico te hoog inschatten. Zo heeft data een hoop impact op levens.

Natuurlijk hebben we het ook over de organisatorische kant van de zorg en hoe er veel meer samengewerkt moet worden over verschillende instellingen heen, om oplossingen te bieden voor de toekomst. Oncologie is sowieso al veel meer een teamsport licht Bas toe. Om meer samen te werken in de zorg - netwerk zorg genoemd - is het nodig dat mensen (vooral specialisten) hun blik verruimen, bescheidenheid aanleren om open te staan voor samenwerking met anderen, bijvoorbeeld andere ziekenhuizen, maar ook huisartsen.  

Samenwerken gaat over loslaten, loslaten van je volledige autonomie. We mogen wat Bas betreft naar gezamenlijke autonomie, gezamenlijke verantwoordelijkheid, een term die ik nog niet eerder hoorde en die me vrolijk stemt. Niemand heeft dé oplossing, we moeten het écht samen doen.

Samenwerking met de patiënt gaat ook steeds belangrijker worden. Er moet niets aangenomen worden, maar juist de dialoog moet worden aangegaan. Zo wil helemaal niet elke patiënt maximale behandeling. Hier mag dus veel meer differentiatie plaats gaan vinden, de hele mens mag gezien en gehoord worden. Koren op mijn molen natuurlijk. 

Het is tijd om naar de mens te luisteren!

Ik word er blij van dat er op de lange termijn ook echt stappen gezet worden aan de hand van data, van wat we allemaal al weten.  Veel luisterplezier!

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl