Van hokjes naar puzzelstukjes

Vandaag sprak ik Bart Heeling, leerkracht in het speciaal onderwijs en echt iemand om te volgen op LinkedIn. Hij noemt zichzelf situationeel omdenker en dat kan ik wel beamen. Hij doet de dingen echt wezenlijk anders, in het klein, maar daarmee in het groot, juist omdat hij het deelt. Hij is zich bewust van zijn voorbeeldrol en dat is maar goed ook.

We hebben het over hoe hij in de klas met de kinderen communiceert, heel helder en onpersoonlijk. Onpersoonlijk in de zin van dat hij zich ervan bewust is dat hun gedrag niet op hem persoonlijk gericht is. Dit werkt enorm de-escalerend, waardoor de kinderen iets duurzaams leren van iedere situatie en niet alleen als de docent in de klas is. 

We hebben het ook over complimenten, in het speciaal onderwijs is het verstandig om vooral aan te moedigen op het proces en niet op het resultaat te sturen. Complimenten geven kan wel, maar alleen vluchtig om te voorkomen dat er een reactie plaats hoeft te vinden. Veel kinderen hebben namelijk trauma's opgelopen en daardoor een negatief zelfbeeld gekregen. Daardoor past dat compliment niet bij hun zelfbeeld en zullen ze dat dus meteen afwijzen als ze die kans zouden krijgen. 

Die paralel zie ik overigens bij volwassenen ook, die willen ook vaak (negatief) reageren op een compliment. De kunst is daarom om niet te reageren, maar juist te ontvangen.

Bart ziet dat deze andere - zachtere en toch heldere - aanpak zo hard nodig is om het potentieel eruit te halen wat er in zit. We mogen naar meer bewustwording toe.  Je mag je bewust worden dat je als mens voor de klas staat, met al je bagage. Dit geeft een grote verantwoordelijkheid. Dat ieder kind het naar zijn zin heeft en zich gezien voelt. En ja dat kan ook met een grote klas.

Bart geeft een prachtig praktisch voorbeeld hoe je een fijne sfeer kunt neerzetten in de klas. Hoe je je woorden kiest, bepaalt alles. Hij spreekt enorm aan op de eigen verantwoordelijkheid van kinderen, waarmee hij ze ook invloed geeft. Ook stuurt hij op interesses en minder op talenten, wat ik een hele mooie vind. Niet ieder (klein) kind weet tenslotte al waar hij of zij goed in is, maar wel wat hem of haar interesseert.

Wat me treft in dit gesprek hoe liefdevol én helder Bart zijn vak verstaat!

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl