Van hokjes naar puzzelstukjes

Vandaag sprak ik met Claire Boonstra, iemand die ik absoluut aan mijn tafel wilde hebben als gast, want zeg je onderwijsvernieuwing, dan zeg je Operation Education.

Deze dame heeft een enorm track-record in onderwijsvernieuwing (sinds 2012), al komt ze zelf oorspronkelijk niet uit het onderwijs. Ze voelde - toen ze werkzaam was in het bedrijfsleven - vanuit haar tenen dat het totaal anders moest. Haar verwondering over de aansluiting wat het bedrijfsleven nodig had en wat het onderwijs bood werd haar drive. Ze hield hier een TED talk over en ontving letterlijk duizenden reacties van mensen die ze had mogen raken, dit maakte de urgentie voor haar nog duidelijker.

Claire stelde altijd 'waarom' vragen, maar het bleek dat heel veel mensen eigenlijk ook niet wisten waarom alles zo is zoals het, vanuit daar zijn de 'onderwijsvragen' uit voortgekomen. Waarom zijn er jaarklassen? Waarom moeten kinderen stilzitten? etc

Claire legt uitgebreid uit hoe dit allemaal zo gekomen is, historisch gezien. Hoe het denken belangrijker werd dan onze goddelijkheid, wat het nut is van 'de gemiddelde mens' is, hoe onderwijs opbrengstgericht kon worden en hoe hoger en lager is ontstaan. Pijnlijk om te horen, maar ook begrijpelijk. En begrijpen hoe het zo is gekomen, is al een weg richting de oplossing.

Hieruit is de CITO ook ontstaan, dat heeft een functie, het onderwijs blijkt een sorteermachine te zijn, de percentages zijn van te voren al vastgelegd hoe de verdeling VMBO, HAVO en VWO is. Zelfs de kleurtjes werken mee aan de verdeling, die vertellen je als kind direct waar het nog moet verbeteren. Zo leren we natuurlijk dat we alles kunt verbeteren, wat klinklare onzin is. Claire vertelt ook nog hoe die CITO is opgebouwd, best schokkend...

Taal en rekenen is waar steeds weer opnieuw op wordt ingezet, nu ook weer in de jaarlijkse 'de Staat van het onderwijs', wat net gepresenteerd is. Dit blijken echter ook de vakken te zijn die makkelijk te toetsen zijn.

Inmiddels is Operation Education een heuse beweging, waar heel veel mensen bij aansluiten. Hierbij is het gesprek over de bedoeling van het onderwijs leidend. Dit gesprek is wat Claire steeds weer opnieuw aanzwengelt.

De 3 -ledige bedoeling van het onderwijs:

• Leren ontdekken wie je bent, waar je voor staat, waar je naar toe wil bewegen, je eigen unieke en volledige potentieel leren ontketenen 
• Samen het leven leren en samen leren leven
• Verantwoordelijkheid leren nemen over je eigen leven en over de samenleving waarnaar we streven.

Iedereen is het hier overigens roerend mee eens. Er zijn echter drie niveaus waardoor het nog niet op grote schaal anders gaat. Punt is dat iedereen naar iedereen wijst. Punt is dat het diepgewortelde gewoonte is geworden. Punt is dat ik zelf niet genoeg lef heb om het anders te doen.

Claire wil graag de leiders in het onderwijs weer terugbrengen naar hun essentie, zij zijn de voorbeeldmakers, zij leven voor hoe het anders kan. Deze beweging is natuurlijk wezenlijk om duurzaam een verandering op gang te brengen. Ook de docenten hebben hun eigen ik-je te (her)vinden en toe te geven dat ze niet alle antwoorden hebben. Dat is vaak nieuw voor ze, persoonlijke ontwikkeling is in het onderwijs sowieso nog wat achtergesteld als je het vergelijkt met het bedrijfsleven.

Duurzame verandering begint bij de volwassenen in de organisatie. Laten we samen mens zijn! Wat een raakvlakken met 'Van hokjes naa

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl