Van hokjes naar puzzelstukjes

Vandaag spreek ik met Esther van der Werf, die al jaren schoolleider is in het basisonderwijs. Ik kwam haar tegen op een launch van het tijdschrift LEVEN. We raakten meteen in gesprek over het onderwijs en waar dat voor haar anders moet.

Wat haar anders maakt dan anders, is dat Esther echt talentgericht organiseert op de scholen waar ze werkt, we zetten veel te snel mensen - ook kinderen - in hokjes. Bijvoorbeeld een diagnose... Voor je het weet vul je alles in en vergeet je te kijken naar het kind of naar de docent.

Er moet allereerst vertrouwen zijn om iets op te kunnen bouwen, op een school. Voor Esther gaat het over interesse tonen in elkaar, maar ook waardering naar elkaar uiten. Esther werkt vanuit haar intuitie en stemt goed af op wat de ander nodig heeft. Ze kiest altijd vanuit een positief gezichtspunt anderen benaderen, dat is voor haar volkomen normaal.

Tijd, werkdruk is echter waar iedereen dagelijks tegenaan loopt. Esther heeft als regel gesteld dat iedereen om 16.15 - 16.30 uur naar huis gaat en daar houdt iedereen elkaar scherp op.  Zo loopt ze zelf een rondje in de school en mensen houden inmiddels ook met elkaar de tijd in de gaten. Zo is ze bewust bezig met de werk-privé balans. Je hebt namelijk de hele dag als docent keuzes te maken, prioriteiten te stellen. Zo kan een ruzie oplossen in de klas voorgaan op taal afmaken. Die ruimte moet er zijn en het mag vooral ook leuk blijven, energie geven, vindt Esther.

Het onderwijs is zo'n leuk vak, hoe kun je mensen in het onderwijs houden? Dat is een vraag waar vanuit Esther dagelijks werkt.

Ze werkt zelf ook graag als puzzelstukje, sommige taken vindt ze helemaal niet leuk en dan vraagt ze heel makkelijk hulp daarbij.  Zo loopt ze ook graag door de school en is ze ook bij de leerlingen heel betrokken. In haar kantoor zit ze het liefst zo min mogelijk.

De vrijheid in de weg naar het doel, de groei van een kind is de meetlat, is essentieel vindt Esther. "Ieder kind is uniek en heeft talent" is de basis in het onderwijs. Vanuit die bril kijkt ze zelf en de docenten ook. 

Een echte voorbeeldmaker dus. Ik word er blij van!

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl