Van hokjes naar puzzelstukjes

Vandaag spreek ik met Lennard Toma, die meteen aangaf een schurfthekel te hebben aan hokjes, wat verklaart waarom hij aan tafel zit bij mij. Aan de ene kant wil je er niet in geduwd worden, maar tegelijkertijd heb je toch een woord nodig om te duiden waar je mee  bezig bent. Een interessant spanningsveld...

"Mijn naam zegt het meeste wat ik ben", dus dat heb ik neergezet bij 'functie' op Linkedin. Al werkt hij veel vanuit KeyToe als organisatiepsycholoog.

We hebben een mooi gesprek over (klant)tevredenheid en bevlogenheid, hoe je de ideale mix kunt vinden van je kwaliteiten en de mate van uitdaging, over experimenteren met ont-organiseren. Hoe ver kun je dan gaan? was een vraag die Lennard zichzelf stelde. Heel boeiend hoe de interesse voor dit werkgebied is ontstaan, zijn vader noemde werken eigenlijk letterlijk als 'niet leuk'.

Via Small Business Studies (best gek om te studeren als je niet erg van talen houdt), ging hij de kant van psychologie op, de positieve kant ervan dan, dus van 'goed naar awesome'. Toen kwam Ricardo Semler op zijn pad en toen draaide zijn hele beeld op werk om. 'Als werken zo kan zijn, dan vind ik het wel leuk!'

Lennard ziet het leven als experiment, je kunt het eigenlijk niet fout doen, alleen leren.  Ik vul hierop graag aan hoe ik naar ploeteren en je best doen kijk. Zo rollen we in het onderwerp 'nieuwe generatie medewerkers' en 'ouderschap' en wat dat met anders organiseren te maken heeft.

Een heel boeiend gesprek al zeg ik het zelf...

Het is mijn missie om Nederland te onthokken. Want niemand past in een hokje, dat doet geen recht aan de hele mens, weet ik uit mijn ruime HR ervaring. Er is een alternatief nodig om meer ruimte te bieden aan talent. Om te bouwen aan vertrouwen, verbinding & veiligheid. Laten we puzzelstukjes vormen, samen een geheel vormen, allemaal even waardevol!

Meer over mij en mijn werk: www.judithwebber.nl